Telenowele

Karolfcia · Posted: Tue 20:54, 19 Jun 2007 Post subject: Cytaty, aforyzmy, sentencje...

Tu wpisujemy/wklejamy rozne cytaty:

Mi³o¶æ mi wszystko wyja¶ni³a,
Mi³o¶æ wszystko rozwi±za³a -
dlatego uwielbiam tê Mi³o¶æ,
gdziekolwiek by przebywa³a...
Jan Pawe³ II

Nie ¶mieræ rozdziela ludzi, lecz brak mi³o¶ci
Jim Morrison

S³oñcu ani ¶mierci nie mo¿na patrzeæ prosto w oczy.
François de La Rochefoucauld

Bo umrzeæ to zbyt ma³y powód, ¿eby przestaæ kochaæ.
Anna Kamieñska

iskiereczka1989 · Posted: Sun 20:17, 24 Jun 2007 Post subject:

W malinowym chru¶niaku

W malinowym chru¶niaku, przed ciekawych wzrokiem
Zapodziani po g³owy, przez d³ugie godziny
Zrywali¶my przyby³e tej nocy maliny.
Palce mia³a¶ na o¶lep skrwawione ich sokiem.
B±k z³o¶nik hucza³ basem, jakby straszy³ kwiaty,
Rdzawe guzy na s³oñcu wygrzewa³ li¶æ chory,
Z³achmania³ych pajêczyn skrzy³y siê wisiory,
I szed³ ty³em na grzbiecie jaki¶ ¿uk kosmaty.

Duszno by³o od malin, które¶, szepcz±c, rwa³a,
A szept nasz tylko wówczas nacicha³ w ich woni,
Gdym wargami wygarnia³ z podanej mi d³oni
Owoce, przepojone woni± twego cia³a.

I sta³y siê maliny narzêdziem pieszczoty
Tej pierwszej, tej zdziwionej, która w ca³ym niebie
Nie zna innych upojeñ, oprócz samej siebie,
I chce siê wci±¿ powtarzaæ dla w³asnej dziwoty.

I nie wiem, jak siê sta³o, w którym oka mgnieniu,
¯e¶ dotknê³a mi warg± spoconego czo³a,
Porwa³em twoje d³onie - odda³a¶ w skupieniu,
A chru¶niak malinowy trwa³ wci±¿ dooko³a.

* * *
¦ledz± nas... Okradaj± z ¶cie¿ek i ustroni,
Z trudem przez nas wykrytych. Gniew nasz w s³oñcu pa³a!
¦pieszno nam do ³ez szczê¶cia, do tchów naszych woni,
Chcemy pieszczot próbowaæ, poznawaæ swe cia³a.
Wiêc na przekór przeszkodom ¼renic± bezradn±
Ch³oniemy siê nawzajem, niby dwa bezdro¿a,
A gdy powiek znu¿onych kotary opadn±,
Czujemy, ¿e¶my wyszli z u¶cisków i z ³o¿a.

Nikt tak nigdy nie patrza³, nie bywa³ tak blady,
I nikt do dna rozkoszy cia³em tak nie dotar³,
I nie nurza³ swych pieszczot bezdomnej gromady
W takim ³o¿u, pod stra¿± takich czujnych kotar!

* * *
Taka cisza w ogrodzie, ¿e siê jej nie oprze
¯aden szelest, co chêtnie taje w niej i ginie.
Czerwieniata wiewiórka skacze po so¶ninie,
¯ó³ty motyl siê chwieje na z³otawym koprze.
Z w³asnej woli, ze ¶piewnym u celu ³oskotem
Z jab³oni na murawê spada jab³ko bia³e,
£ami±c w drodze kolejno ga³êzie spróchnia³e,
Co w ¶lad za nim - spó¼nione - opadaj± potem.

Chwytasz owoc, zanurzasz w nim zêby na zwiady
I podajesz mym ustom z mi³osnym po¶piechem,
A ja gryzê i ch³onê twoich zêbów ¶lady,
Zêbów, które niezw³ocznie ods³aniasz ze ¶miechem.

* * *
Has³o nasze ma dla nas swe dzieje tajemne:
Lampa, gdy noc ju¿ zd±¿y ¶wiat mrokiem owion±æ,
Winna zgasn±æ w tej szybie, a w tamtej zap³on±æ.
Na znak ten oddech tracê. Ju¿ schody s± ciemne.
Czekasz z d³oni± na klamce i, gdy drzwi otwiera,
Tulê tê d³oñ, co jeszcze ma ch³ód klamki w sobie,
A ty w zamian przyciskasz moje rêce obie
Do serca, które zawsze u drzwi obumiera.

Wchodzê ciszkiem, jak gdyby krok ka¿dy knu³ zbrodniê,
Miêdzy sprzêty, co dla mnie s± sprzêtami czarów.
Sama ¶cielesz swe ³ó¿ko wed³ug swych zamiarów,
By szczê¶ciu i pieszczotom by³o w nim wygodnie.

I zazwyczaj dopóty milczymy oboje,
Dopóki nie dope³nisz podjêtego trudu.
Ile w d³oniach twych pieczy, mi³o¶ci i cudu !
Kocham je, kocham za to, ¿e piêkne, ¿e twoje.

* * *
Zazdro¶æ moja bezsilnie po ³o¿u siê miota:
Kto ca³owa³ twe piersi, jak ja, po kryjomu ?
Czy jest w¶ród twoich pieszczot choæ jedna pieszczota,
Której, prócz mnie, nie da³a¶ nigdy i nikomu ?
Gniewu mego ³za twoja wówczas nie ostudzi !
Poni¿am dumê cia³a i uczuæ przepychy,
A ty mi odpowiadasz, ¿em marny i lichy,
Podobny do tysi±ca obrzyd³ych ci ludzi.

I wymykasz siê naga. W przyleg³ym pokoju
We w³asnym siê po chwili zaprzepaszczasz ³kaniu,
I wiem, ¿e na skleconym bez³adnie pos³aniu
Le¿ysz jak topielica na twardym dnie zdroju.

Biegnê tam. £kania milkn±. Cisza niby w grobie.
Zwiniêta, na kszta³t wê¿a, z bólu i rozpaczy
Nie dajesz znaku ¿ycia - jeno konasz raczej,
A¿ znienacka za d³oñ mnie poci±gniesz ku sobie.

Jak¿e ³zami przemok³±, znu¿on± po walce
D¼wigam z nurtów po¶cieli w ramiona ob³êdne !
U nóg twych rozemknione pieszczotami palce
Jak¿e drogie mym ustom i jak¿e niezbêdne !

* * *
Z d³oñmi tak splecionymi, jakby¶ klêcz±c, spa³a,
W niedostêpne mym oczom wpatrzona widzenie,
P³aczesz przez sen i wstrz±sem wylêklego cia³a
B³agasz o nag³± pomoc, o rych³e zbawienie.
Jeszcze p³aczu niesyt± do piersi ciê tulê,
A ty goisz siê we mnie, niby lgn±ca rana,
A ja p³acz twój ca³ujê, biodra i kolana
I ramiê i zsuniêt± z ramienia koszulê.

Lecz karmiony ust twoich sp³akanym oddechem,
Nie pytam o tre¶æ widzeñ. Dopiero z porania
Zadajê ciemn± noc± t³umione pytania.
Odpowiadasz bez³adnie - ja s³ucham z u¶miechem.

* * *
Wysz³o z boru ¶lepawe, zjesienia³e zmrocze,
Sp³odzone samo przez siê w sennej bezzadumie.
Nieoswojone z niebem patrzy w podob³ocze
I wêszy ¶wiat, którego nie zna, nie rozumie.
Swym cielskiem kostropatym k±pie siê w ka³uzy,
Co nêci, jak o¿ywczych jadow pe³na misa,
Czo³gliwymi mackami krew z kwiatów wysysa
I cieklin± swych mêtow po ziemi siê smu¿y.

Zwierzê, co trwaæ nie zdo³a zbyt d³ugo na ¶wiecie,
Bo wszystko wokó³ tchnieniem zatruwa i gasi,
Lecz gdy ty bia³± d³oni± g³aszczesz je po grzbiecie,
Ono, mrucz±c, do stóp twych korzy siê i ³asi.

* * *

Czasami mojej ¶lepej pos³uszny ochocie
Pragnê w tobie mieæ czujn± na byle skinienie
S³ugê, co pieszczotami gasi me pragnienie,
A ty jeste¶ tak zmy¶lna i zwinna w pieszczocie!

Gdy twój warkocz, jak w s³oñcu wybuja³e ziele,
Tchem rozwartych ogrodów m± duszê owionie,
G³owê tw±, niby puchar, ujmujê w swe d³onie
I wargami w ¶lad dreszczu prowadzê po ciele.

I radujê siê, ¶ledz±c tê wargê, jak zmierza
Do mej piersi kosmatej, widnej w niedomroczu,
W której marzê pier¶ w lesie rycz±cego zwierza
I staram siê, gdy pie¶cisz, nie traciæ go z oczu.

* * *
Ty pierwej mg³y dosiêgasz, ja za tob± w ¶lady
Zd±¿am, by siê w tym samym zaprzepa¶ciæ lesie,
I tropi±c twoj± blado¶æ, sam siê stajê blady,
I zdybawszy twój bezkres, sam ginê w bezkresie.
A potem wzieram w oczy, by zgadn±æ, czy do¶æ ci
Omdlenia, co siê nogom udziela, jak szczê¶cie,
I twe d³onie, jak w paki, mnê w zdrobnia³e piê¶cie,
By siê w nich doca³owaæ twych chrz±stek i ko¶ci.

A one wypuklej± na d³oni przegibie,
Niby pestki owoców, zró¿owionych znojem,
I nie¶mia³ym do ust mych garn± siê wyrojem,
Zatajone w swej ciep³ej od pieszczot siedzibie.

Ich dotyk budzi wzruszeñ zaniedbanych krocie,
A ty, tul±c je w warg mych rozrzewnion± ciszê,
Dziecinniejesz w u¶cisku, malejesz w pieszczocie,
Chwila - a ju¿ ciê do snu z lat dawnych ko³yszê.

* * *
Zazdro¶nicy daremnie chc± pochlebiæ pierwsi
Czarom skrytym w twym ciele z moj± o nich wiedz±!
Oczy, co siê rzêsami nie tknê³y twych piersi,
Czyli¿ pustym domys³em te czary wy¶ledz±?
Kto w chwili poca³unków nie zagrza³ swej d³oni
Na twych bioder nawrza³ej ¿±dz± przegiêcinie.
Nie potrafi okre¶liæ upojeñ tej woni,
Co z ciebie, jako z ró¿y, snem potartej, p³ynie.

Kto ustami w nóg twoich nie wduma³ siê dreszcze,
Nigdy do¶æ nie wys³owi twych oczu omdlenia,
A choæby je dzieñ ca³y bada³ bez wytchnienia,
Nie wypatrzy z nich tego, co ja z nich wypieszczê!

* * *
Zmieniona¿ po roz³±ce ? O, nie, nie zmieniona !
Lecz jaki¶ kwiat z twych w³osów zbieg³ do stóp o³tarzy,
A, choæ brak tego zbiega nie skala³ twej twarzy
Serce me w tajemnicy przed twym sercem kona...
Dusza twoja ¶mie marzyæ, ¿e, w gwiezdne zamiecie
Wdumana, bêdzie trwa³a raz jeszcze i jeszcze -
Lecz cia³o ? Któ¿ pomy¶li o nim we wszech¶wiecie,
Prócz mnie, co tak w nie wierzê i kocham, i pieszczê ?

I gdy ty, szepcz±c s³owa, z ust zrodzone znoju,
Dajesz pieszczotom uj¶cie w tym szepcie, co pa³a,
Ja, zamilk³y wargami u piersi twych zdroju,
Modlê siê o twojego nie¶miertelno¶æ cia³a.

Waif... · Posted: Fri 17:57, 07 Dec 2007 Post subject:

"Ka¿dy Polak jest ¶wiatowcem, lecz nie ka¿dy ¶wiatowiec jest Polakiem"

nie pamietam autora xD

Sara_Anahi · Posted: Tue 17:54, 22 Jan 2008 Post subject:

¦pieszmy siê kochaæ ludzi tak szybko odchodz± : (
Ten wierszyk mówi prawdê Sad

Niestety nie pamiêtam autora

marina55 · Posted: Thu 17:04, 24 Jan 2008 Post subject:

tak ,to jest pospolite i du¿o siê z nim spotyka

Sara_Anahi · Posted: Thu 17:55, 24 Jan 2008 Post subject:

Nastêpny wierszyk

Tak smutno jest samemu z psem na spacer chodziæ
Tak smutno jest w samotno¶ci s³uchaæ muzyki
Tak smutno jest nie mieæ nikogo kto pocieszyæ potafi
Tak ¼le jest przechadzaæ siê parkiem
Alicja Kwiatuszewska
Wzruszaj±cy jest dlatego wziê³am go jako podpis

dosia21 · Posted: Tue 11:15, 17 Feb 2009 Post subject: